حضرت علی اکبر علیه السلام در خاندانی نشو و نما یافت که حافظ سرّ خداوند و جانشینان بر حقّ آخرین پیامبر او هستند. شرایط خانوادگی و محیط پرورش او پاکیزه ترین و عالی ترین مکان بود. امام حسین علیه السلام علیه السلام در سایه معیارهای تربیتی قرآن و سنت، شخصیت فرزندش را شجاع، طالب فضیلت و مُصرّ در احقاق حق بارور نمود و عالی ترین عواطف را نثار فرزندش کرد

الا ای ماه شعبان! ماه احمد را تماشا کن
جمال بی‌مثال حیّ سرمد را تماشا کن
در اقطاع زمین خلد مخلّد را تماشا کن
محمّـد را محمّد را محمّد را تماشا کن
ولادت یافت با حُسن رسول الله، زیبایی
جمـال ماه لیلا را ببین با چشم زهرایی
ولادت حضرت علی اکبر(ع) و روز جوان مبارک باد.
 

جزئیات فاجعه هفتم تیر

    تقابل بین نیروهای خط امام (ره) و بنی صدر پس از انتخاب نخست وزیر و کابینه نیز همچنان ادامه یافت و در زمستان 1359 دور تازه ای از منازعات شروع شد. در آخرین روزهای پاییز 1359، سخنرانی احمد سلامتیان و حسن لاهوتی اشکوری از یاران نزدیک بنی صدر در مشهد باعث مناقشات و درگیری هایی بین هواداران دو گروه شد و در اسفند ماه همان سال نیز با سخنرانی 14 اسفند رئیس جمهور در دانشگاه تهران، این منازعات شدت گرفت. با شدت گرفتن اختلافات در نوروز 1360، هیئتی از سوی حضرت امام خمینی، مسئول رسیدگی به اختلافات پیش آمده شد و به روزنامه ها اخطار شد که از انتشار مواردی که باعث آشوب می-شود، خودداری کنند. اما شروع کار این هیئت، هیچ تاثیری در جلوگیری از توسعه تحریکات و اغتشاشات نداشت. در این میان روابط میان بنی صدر با سازمان مجاهدین خلق گسترده تر شد و سازمان مذکور هم که موجودیت خود را در گروی حفظ بنی صدر بر مسند قدرت می دید، در 18 خرداد 1360، حمایت کامل و یکپارچه خود را از وی اعلام کرد. در این زمان، سازمان مجاهدین خلق طی اعلامیه هایی به توهین و تهمت به نهادهای انقلابی و مسئولان پرداخت؛ از جمله پس از عزل بنی صدر از فرماندهی کل قوا در 20 خرداد 1360 توسط امام خمینی، نیز طی اطلاعیه ای ضمن حمایت از بنی صدر، خواستار حراست از جان رئیس جمهور شده بود. در این اطلاعیه آمده بود: « مجاهدین خلق ایران با اخطار قاطع انقلابی علیه هرگونه سوء نیت به جان رئیس جمهور، از تمامی خلق قهرمان ایران، آمادگی و حضور دائم در صحنه ها و مقاومت پیگیر را طلب نموده و در این شرایط حمایت از شخص رئیس جمهور و حفاظت از جان او را یک وظیفه مبرم انقلابی در سراسر کشور تلقی می کند.»

با وجود این، روز سه شنبه 30/3/1360 طرح عدم کفایت سیاسی بنی صدر در مجلس شورای اسلامی بررسی گردید و با 177 رای موافق، 12 رای ممتنع و یک رای مخالف تصویب شد و روز اول تیرماه، حضرت امام خمینی حکم عزل بنی صدر را از مقام ریاست جمهوری صادر کرد.

سازمان مجاهدین خلق پس از این وقایع، در 30 خرداد 1360، اعلام کرد که فعالیت های این سازمان وارد فاز نظامی شده است و اعضای این گروه که مسلح به انواع اسلحه های سرد و گرم بودند به خیابان ها ریخته و به قتل و جرح مردم و پاسداران کمیته و نیروهای انتظامی و تخریب اموال عمومی پرداختند. ترورهای کور یکی دیگر از استراتژی های سازمان در این زمان بود. موج این ترورها به قدری گسترده بود که از مردم عادی در کوچه و خیابان تا مسئولین مملکتی را در بر گرفت. در ششم تیر ماه سال 1360 جواد قدیری یکی از عوامل سازمان منافقین در مسجد اباذر تهران با بمب گذاری به حضرت آیت الله خامنه ای سوء قصد نمود که البته این ترور نافرجام ماند. روز بعد یعنی هفتم تیرماه، سازمان توسط عامل نفوذی خود محمد رضا کلاهی در حزب جمهوری اسلامی، دفتر مرکزی حزب واقع در سرچشمه تهران را منفجر کردند که به شهادت آیت الله بهشتی و 72 تن از پیروان خط امام منجر شد.

خدا امشــــب ولیّش را ولی داد	جمالی منجلی نـــــوری جلی داد
حسین بن علی چشم تو روشن	که امشب بر تو ذات حق علی داد
شب وجـــد امـام عالـمین است	که میلاد علی ابن الحسین است
خـــدا مشتاق یارب یارب اوست	سحر دلداده ذکــــــر شب اوست
عبادت بوســــه گیرد از جبینش	خدا فـــــــــرموده زین‌العابـدینش

خدا امشــــب ولیّش را ولی داد	جمالی منجلی نـــــوری جلی داد
حسین بن علی چشم تو روشن	که امشب بر تو ذات حق علی داد
شب وجـــد امـام عالـمین است	که میلاد علی ابن الحسین است
خـــدا مشتاق یارب یارب اوست	سحر دلداده ذکــــــر شب اوست
عبادت بوســــه گیرد از جبینش	خدا فـــــــــرموده زین‌العابـدینش

 

پرده‏های دقایق کنار می‏روند و «حقیقت محض» متولد می‏شود.

از باغ‏های فرا دست، بوی تازه‏ای می‏آید؛ بوی مطبوعی آسمانی.

نسیم از سوز عارفانه‏ای سرمست است. بهشتی در دامان «شهربانو» می‏شکوفد که تمام پروانه‏های دنیا را، به رهایی فرا می‏خواند از پیله تنهایی و رکود.

سلام، مهربانی‏ات همه‏گیر!

سلام، اندوه همیشگی‏ات در دل زمان جاری!

سلام، جاری نیایش در عمیق لحظات!

پلک می‏زنی، در زلالیِ یکدست و شهودی سیّال، در ذهن جهان ته‏نشین می‏شود.

پلک می‏زنی و بر حاشیه نگاهت، شکوفه‏ها می‏شکفند.

پلک می‏زنی و صدها یاکریم، از بلندای مهربانی‏ات، اوج می‏گیرند.

هنگامه میلاد علمدار حسین است

عباس، در خانه‌ای ولادت یافت که بر خاک قرار داشت؛ ولی از افلاک برتری یافته بود؛ خانه‌ای که فرشتگان با خضوع و خشوع در آن فرود می‌آمدند؛ محل نزول اسرار هدایت بود و آغوش مهربان آن، پناهگاه هر پناهنده و امید هر امیدوار به شمار می‌رفت.

عباس در کودکی، زورق‌نشین دریای بی‌کرانه معرفت بود و چون ماه تابان، از خورشید وجود پدر نور می‌گرفت. با فِراستی چشمگیر و دقتی فراوان، خوشه‌چین خرمن حقایق ولایت بود و از بلندای بینش امام، بهره‌های بسیار می‌برد.