منتظرم!

منتظر دلى از جنس نور، کسى از قوم خورشید!

کسى از نژاد نفس‏هاى گرم! مردم نیز منتظرند!

و غرق در لحظه‏هاى انتظار، نیازشان را از لابه‏لاى نفس‏هاى حیران خود

بازگو مى‏کنند.

شقایق‏ها منتظرند! منتظر کسى که به فرهنگ شبنم ایمان بیاورد.

کسى که آیینه‏هاى مکدر زمانه را در هم بشکند

و اشک‏هاى ارغوانى‏ را از کوچه‏هاى پریشانى نجات دهد.

کوچه‏ها چشم به راهند! کوچه‏ها نیز چشم به راهند!

چشم به راه قدم‏هایى هستند که زخم‏هاى بى ‏رحم گمراهى را از چشمان

مردم پاک کند.

 کوچه‏ها منتظر چشمان باران ‏زایى هستند که با قدم‏هایش جان مردم را به

شبنم اشک‏ها بشوید.

جاده‏ها منتظر رهگذرى هستند که براى همیشه خواهد ماند.

منتظر قدم‏هایى که تن مرده کوچه‏ها را زنده مى‏کند.

لاله‏ها منتظرند! در این عرصه انفجار بلا،

مردم یاد لاله‏ها را بین کوچه‏هاى این شهر خاموش گم کرده‏اند

و حتى امواج دریاى عاشق سر بر ساحل نگاه‏هایى تیره مى‏گذارند

و سرود عطش را سر مى‏دهند.

لاله‏ها منتظرند؛ منتظر کسى که همزاد موج‏هاى خورشیدى است.

کسى از جنس ابر، پریزاد باران.

عاشقان منتظرند! عاشقان بى‏تابند،

بى ‏قرارند تا هم آواز شیدایى صبح فردا باشند.

اى دریا تبار، بر گونه‏هاى امت ‏ببار. عاشقانت صبورند،

منتظر خواهند ماند.