دلم به مهرتووآستان توبنداست                       چوآهویی که پناه ازتوآزمنداست

برآستان توعمری سرارادت ماست                   دلم به زلف توای دوست،سخت پایبنداست

چه جای عقل ؟!جنون می کشدبه صحرایم        چوعشق جلوه نماید،چه فرصت پنداست؟!

خوشیم درحرمت خلوت تماشارا                      چوشیشه ایم که باجوش باده خرسند است

سرم سلامت ازاین سجده برنخواهد خاست       کدام تیغ به ابروی دوست،ماننداست!؟

طواف کوی تو کردم،سروش غیب گفت:              که برطواف رضایت،رضاخداونداست