« چهارشنبه سوری » یک « خرافه » است و از حقیقت و واقعیت تهی. خرافه است زیرا از روی آتش پریدن و عبارت « زردی من از تو سرخی تو از من » را بر زبان جاری کردن نه زردی بیماری ها و رنج ها را از جسم و تن بیرون می کند و نه صحت و سلامتی ها را به پیکرها وارد می سازد.
و از این بدتر نه تنها صحت و سلامتی نمی دهد و تندرستی نمی آفریند که بیماری و رنج می آورد. زیرا با آلودگی هایی که آتش و دود تولید می کند و محیط زیست را تیره و تار می سازد و با آسیب های ناشی از انفجار مواد محترقه و آتش زا هر سلامتی به بیماری و هر آسایش به سختی تبدیل می شود! و با این همه شگفت انگیز است که پویندگان این بیراهه به سرعت بخشی و شتاب گیری در حرکت خود اصرار می ورزند و هدفی را پی می گیرند که نمی دانند چیست! و مقصدی را دنبال می کنند که نمی دانند کجاست!
در آیین زرتشت و ایران کهن چهارشنبه نبوده است !
علت اینکه چهارشنبه سوری در ایران کهن و آیین زرتشت نبوده، بسیار ساده است چون در تقویم باستانی ایرانیان اصلا چهارشنبه و ایام هفته وجود نداشته است. تقویم ایران باستان شامل دوازده ماه سی روزه بوده و در سال کبیسه پنج روز به سال اضافه می کردند. هر کدام از روزهای ماه را نیز به نام یکی از فرشتگان نامگذاری کرده بودند. بنابراین اصلا چهارشنبه ای وجود نداشته و اساسا تقسیم بندی روزهای ماه به هفته به بعد از ورود اسلام به ایران باز می گردد.