امام صادق (علیه‌السلام) فرموده‌اند: خداوند حرمی دارد که مکه است؛ و رسول خدا حرمی دارد که مدینه است؛ و برای امیرالم?منین حرمی دیگر است، که کوفه است؛ و برای ما اهل بیت حرمی دیگر است که آن شهر قم است و به زودی بانویی از اولاد من در آن دفن می‌شود که نامش «فاطمه» است. پس هر که او را زیارت کند بهشت بر وی واجب می‌شود». (مستدرک‌الوسائل، ج 10، ص 368)

نام شریف آن حضرت، فاطمه و مشهورترین لقب آن حضرت، «معصومه» است. پدر بزرگوارشان امام هفتم شیعیان، حضرت موسی بن جعفر (علیه‌السلام) و مادر مکرمه‌شان، حضرت نجمه خاتون (سلام‌الله‌علیها) و مادر امام هشتم نیز هستند.

حضرت فاطمه معصومه (سلام‌الله‌علیها) دارای شخصیتی رفیع و والا مقام می‌باشند، به طوری که ائمه طاهرین(علیهم‌السلام) از این بانو، با جلالت و تکریم یاد کرده‌اند و نه تنها پیش از ولادت آن حضرت، بلکه پیش از ولادت پدر بزرگوارشان نیز، نام ایشان بر زبان بعضی از ائمه اطهار(علیهم‌السلام) آمده و از مقام والای ایشان سخن گفته‌اند که همه این بیانات، حاکی از شأن و عظمت و فضیلت این بانوی مکرم اسلام دارد.

لقب «معصومه» را نیز امام رضا (علیه‌السلام) به خواهر خود عطا فرمودند: «هر کس معصومه را در قم زیارت کند، مانند کسى است که مرا زیارت کرده است.» (ناسخ التواریخ، ج 3، ص 68، به نقل از کریمه اهل‌بیت، ص 32) این لقب، که از سوى امام معصوم به این بانوى بزرگوار داده شده، گویاى جایگاه والاى ایشان است.