کاشــکی  من کبوتــر حــرم بــودم

می‌مونــدم کنــار اون منــاره‌هــا

یا بـــــرای  دیـــــدن  همیشـــــگیت

می‌شــدم یــکی از اون سـتاره‌هـا

آقـا جـون؛ دلـم گرفته، بی کسم

تو بگیــر دســتِ منــو که می‌تونـی

بــه  دادِ دل‌هــای ِ بــی‌پنــاه بـرس

هــمه  غصــه‌هامو، تــو می‌دونــی

می‌دونـــم غریبـــی اما آقاجـــون

همیشــه غریــب نــوازی می‌کنــی

دل شکسـته‌هـا، می آن کنـارِ تو

همه رو، یه جوری راضی می‌کنی