هفتم ذی الحجه، سالروزشهادت پنجمین نجم آسمان ولایت، شکافنده علوم و امام مومنان،

 ابو جعفر محمد بن علی الباقر علیه السلام، بر تمام شیعیان آن حضرت تسلیت باد. 

تسلیت صاحب شیعه که غمی دیگر شد                  برگ مژگان ملائک ز سرکش تر شد

بس که بر شاخه گل ریخت عدو زهر جفا                   پنجمین گل ز گلستان علی پرپر شد

امام باقر علیه السلام: کسى که در زمان غیبت «قائم» ما بر ولایت ما (اهل بیت) پا برجا بماند، خداوند متعال پاداش هزار شهید از شهداى جنگ بدر و حنین را به او عطا مى فرماید.

بگذارید مزار با خاک یکسان امام باقر علیه ‏السلام را، با نم ‏نم باران چشم ‏هایم، به طواف بنشینم. رهایم کنید تا زیارت نامه‏ سراسر خون فرزندان رسول اللّه علیهم السلام را، با آه آتشین، ترجیع‏ وار زمزمه کنم و در التهاب خاکستری رنگ فراق امام بسوزم.

دیگر هیچ مرهمی، زخم‏های دلم را درمان نمی‏کند و با هیچ نوازشی آرام نمی‏شوم.

در مصیبتی چنین جانسوز، تنها راه چاره اشک است؛ اشک، این چراغ روشن دل، که در تاریکی‏ها راه را می‏نمایاند و درد را به صبوری می‏خواند. آری! اشک، این یگانه دسته گلی که مزارهای بی‏شمع و چراغ بقیع را آذین بسته است.

آری! بقیع، این نماد مظلومیت شیعه در همیشه‏ ی تاریخ، زیارتگاه دل‏های عاشقی است که قرار خود را در پس دیوار آن جستجو می‏کنند؛ آن جا که اشک، اجتناب ناپذیر است و سوختن ناگزیر.