صدابزن دل مرابه حرمت کبوتران                     دل شکسته ی مراببربه اوج آسمان

تفقدی نماکه دل پرازهجوم خستگی است         نشسته دروجودمن،تمام غربت زمان

تمام جان من پراست ازآرزوی دیدنت                 تبلورنیازرا،زچشم های من بخوان

به حسرت زیارتت،چه ناله هاکه کرددل              وکارگرنشدیکی،میان آن همه فغان

همیشه عاشق توام اگرچه گاه تیره ام              غریب آشنای دل مرابه روشنی رسان

چه گویمت من ازغمی که ریشه کرده دردلم        بخواه تاببینمت دوباره هم امام جان!