امام مجتبی(ع) بیاموزیم

 

دهم: عصر امام و شرائط امروز
 

شرائطی که به کناره‏گیری امام مجتبی علیه‏السلام و صلح تحمیلی بر آن بزرگوار انجامید، تلخ‏ترین حوادث تاریخ اسلام است صلح با معاویه جام زهری بود که فرزند فرزانه زهرا علیها‏السلام برای پاسداری از دین و حفظ خون مسلمانان نوشید، و محرومیت جامعه اسلامی از حکومت الهی و آزادی بخش و عزت آفرین امام حسن علیه‏السلام را در پی‏داشت.
این محرومیت به هیچ وجه مولود، ناآگاهی، ضعف روحی، سستی و نعوذ باللّه راحتی‏طلبی، و عدم مدیریت امام و رهبری امام مجتبی علیه‏السلام نبود؛ بلکه عوامل این «درد جانکاه تاریخی» را باید در اوضاع فکری، فرهنگی، اخلاقی و اعتقادی مسلمانان و شهروندان جامعه اسلامی از یک سو و در تلاشهای نظامی، اقتصادی و سیاستهای تبلیغاتی معاویه جستجو کرد، باید توجه داشت که «رهبری صالح و شایسته» برای دست یابی به استقلال و آزادی و اجرای قوانین الهی کافی نیست، یارانی بیدار و فداکار و متّحد به میزان مورد نیاز، لازم است و ملتی که از نظر روحی و عقیدتی، آخرت را بر دنیا و ارزشها را بر رفاه، ورزشها ترجیح دهد. هجوم فرهنگی در عصر معاویه سبب شد تا برخی از یاران امام و سران قبایل، در آرزوی رفاه و زندگی بهتر، به معاویه پیوستند، برخی مدال گرفتند و برخی مقام و برخی زن و زندگی. البته «مدرک دانشگاهی» و «جوایز بین‏المللی» آن روز مرسوم نبود و گرنه بسیاری از روشنفکران عصر امام حسن علیه‏السلام برای تدریس، به دانشگاههای معتبر شام! دعوت می‏شدند و جوایز علمی، هنری! آن روز را تصاحب می‏کردند.
فساد فرهنگی، اخلاقی و «دنیازدگی» «خواص» و جهل و غفلت «عامه مردم»، بزرگترین مشکلات فرا روی امام مجتبی علیه‏السلام بود. امروز از این دو مشکل، اولی با همان شدّت وجود دارد و ولی به لطف الهی آگاهی و هوشیاری و دینداری مردم، سرمایه‏ای است که هنوز هم دشمنان اسلام از آن بیم می‏برند و رسانه‏های وابسته در محو و تضعیف آن می‏کوشند. امروز اگر «خواص» بتوانند توده‏های مردم را به رنگ خویش در آورند، بار دیگر امویان عصر بر ایران و دیار اسلام سلطه خواهند یافت. و اگر مردم از کانال‏های قانونی و با جرأت و شهامت، برخی مسئولان غافل و فاسد را به راه امام بازگردانند، نظام اسلامی، تداوم خواهد یافت.

سلام خدا بر همسر رسول خدا صلی الله علیه وآله، سلام خدا بر مادر مومنین، سلام بر کسی که گوی سبقت در پذیرش اسلام را از دیگران ربود[1] و برگزیده خدا شد[2] و در نهایت به مقامی رسید که جز سه بانوی دیگر به آن بار نیافت.

رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمود:

«أَفْضَلُ نِسَاءِ أَهْلِ الْجَنَّةِ أَرْبَعٌ خَدِیجَةُ بِنْتُ خُوَیْلِدٍ وَ فَاطِمَةُ بِنْتُ مُحَمَّدٍ وَ مَرْیَمُ بِنْتُ عِمْرَانَ وَ آسِیَةُ بِنْتُ مُزَاحِمٍ امْرَأَةُ فِرْعَوْنَ؛ برترین زنان بهشت چهار نفرند: خدیجه دختر خویلد و فاطمه دختر محمّد و مریم دختر عمران و آسیه دختر مزاحم همسر فرعون»‏.[3]

نکته ای تحیّرآور

حضرت خدیجه علیهاالسّلام در قبال آن همه تحمل سختی و بذل مال فراوان به اسلام نه تنها ذره ای خود را طلبکار نمی داند، بلکه برای دریافت چند متر پارچه از مال شخصی رهبر جامعه اسلامی حیا کرده و کسی را واسطه می کند.

کسی که تمام ثروت افسانه ای خود را تقدیم اسلام کرده است نه تنها هیچ اشاره ای حتی به بخش کوچکی از آن نمی کند؛ بلکه خود را همچنان مقصر و بدهکار می داند و بابت آن جداً عذر خواهی می کند.

چقدر دور از این فرهنگند زنان و مردانی که قدمهایی برای اعتلای اسلام برداشته اند و امروز خود را طلبکار اسلام و نظام اسلامی می دانند. بدتر از این گروه کسانی اند که بی آنکه قدمی برای نظام اسلامی و مردم مسلمان بردارند ثروت این مملکت را ارث پدری خود می دانند.

دعای ابوحمزه ثمالی برخی اوصاف خدای تعالی آمده است و بیان شده که تمام عظمت‌ها و تمام بزرگی از اوست؛ همچنین، در برخی فرازها به مسئله «روش‌شناسی» شناخت خدا پرداخته شده و بیان شده که آیا انسان باید خدای تعالی را از آثارش بشناسد؟ یا این ‌که انسان باید از خود خدا به شناخت او برسد؟

 

روش شناسی معرفت الهی با دعای ابوحمزه

دعای ابوحمزه برای همه روزه‌داران در ماه مبارک رمضان قابل بهره‌ بردن است و یکی از یاران نزدیک امام زین‌العابدین(علیه السلام) این دعا را از آن حضرت(علیه السلام) نقل کرده است. امام سجاد(علیه السلام) شب‌ها در ماه مبارک رمضان مشغول نماز بودند و هنگام سحر که می‌شد این دعا را می‌خواندند.

دعایی قابل استفاده برای عموم مردم

استفاده از دعا مراتبی دارد و حداقل این است که شخص، اگر معنای عبارات دعا را هم نداند، ولی در عین حال نوعی توجه به ذات اقدس الهی داشته باشد و این توجه خودش بسیار با اهمیت است.

حقیقتا برخی از فرازهای دعای ابوحمزه ثمالی برای خواص است و آنقدر معانی عمیقی دارد که فهم و تأمل در آن‌ها نیازمند معرفت عمیقی است که باید آن معارف آموزش داده شود و به راحتی نمی‌توان به عمق آن دست یافت.

مانعی برای نخواندن دعا

نفهمیدن یا ندانستن معنای برخی فرازهای دعای ابوحمزه ثمالی نباید مانع از خواندن این دعای شریف شود .

درباره قرآن کریم نیز همین مسئله وجود دارد؛ یعنی اگر کسی معنای عبارات را نمی‌داند، نباید بگوید که من قرآن نمی‌خوانم؛ بلکه باید به توجه خاص، آن را بخواند و کم‌کم به فهم معانی و مفاهیم نیز برسد.

در دعای ابوحمزه ثمالی برخی اوصاف خدای تعالی آمده است و بیان شده که تمام عظمت‌ها و تمام بزرگی از اوست؛ همچنین، در برخی فرازها به مسئله «روش‌شناسی» شناخت خدا پرداخته شده و بیان شده که آیا انسان باید خدای تعالی را از آثارش بشناسد؟ یا این ‌که انسان باید از خود خدا به شناخت او برسد؟

آغاز دعای ابوحمزه ثمالی

دعای ابوحمزه با مسئله شناخت خدای تعالی آغاز شده است. در فرازهای ابتدایی این دعای شریف آمده است: «بِکَ عَرَفْتُکَ وَ اَنْتَ دَلَلْتَنى عَلَیْکَ وَ دَعَوْتَنى اِلَیْکَ وَ لَوْلا اَنْتَ لَمْ اَدْرِ ما اَنْتَ: به‌ وسیله خودت من ترا شناختم، تو مرا بر خود راهنمایى کردى و به ‌سوى خود خواندى و اگر تو نبودى من ندانستم که تو کیستى».

در این بخش از دعای ابوحمزه ثمالی، امام زین‌العابدین(علیه السلام) تصریح می‌فرمایند : شناخت خدای تعالی از طریق خود خدای متعال است؛ بنابراین، شناخت پروردگار بدون عنایت خود او امکان‌پذیر نیست؛ لذا توحید و معرفت نسبت به پروردگار که شالوده دین است، بدون توجه خاص پروردگار به انسان برای شناخت و معرفت نسبت به ذات اقدس او امکان ندارد.

ریشه تمام مشکلات معنوی

تمام مشکلات معنوی از عدم شناخت صحیح خدای تعالی است .

این‌ که انسان صرفا به زبان بگوید که به خدا اعتقاد دارد، کافی نیست و ما نیاز به شناختی داریم که در زندگی و رفتار انسان، حضور جدی داشته باشد و ضمانت اجرایی برای تقید به احکام الهی را در انسان به وجود بیاورد.

 

جمله حسّاس و کلیدی دعای نورانی ابوحمزه ثمالی

بِکَ عَرَفتُکَ وَ أنْتَ دَلَلْتَنِی عَلِیکَ وَ دَعوتَنِی إلَیکَ وَ لُولا أنْتَ لم أدْرِ مَا أنْت

برخی از جمله‌های این دعای نورانی ابوحمزه در حدّ کلید درهای دیگر است . یکی از آن جمله‌های کلیدی همین است که بِکَ عَرَفتُکَ وَ أنْتَ دَلَلْتَنِی عَلَیْک . این بِکَ عَرَفتُکَ را همه داعیان عرض می‌کنند: خدایا! به وسیله تو ما تو را شناختیم .

بِکَ عَرَفتُکَ وَ أنْتَ دَلَلْتَنِی عَلَیکْ. این أوَلَمْ یَکْفِ بِربکَ أنَّهُ عَلی کُلِّ شِیءٍ شَهِید(سورة فصّلت/ 53)، یعنی خداوند برای این که روشن بشود، برای این که دیگران به خوبی درک بکنند خداوند حقّ است، خود را به آنها نشان می‌دهد . آنها با مشاهده خداوند، خداوند را می‌شناسند. نیازی به آیات آفاقی و انفسی نیست. در اینجا راه و هدف یکی است.

خدا را با خدا باید شناخت؛ «آفتاب‌ آمد دلیل‌ آفتاب‌»

خداوند سبحانه‌ و تعالی‌ شأنه‌ نور است‌ و ظاهر، و همه موجودات‌ را او به‌ ظهور رسانیده‌ است. انسان‌ می‌خواهد برسد به‌ او؛ اینکه‌ مخلوق‌ است‌ و ظهور، کجا و کی‌ و چگونه‌ امکان‌ دارد به‌ ظاهر برسد؟ وقتی‌ از اظهارِ ظهور رفع‌ ید نماید، متّصل‌ بشود به‌ شعاع‌ و برگردد به‌ مبدأ نور . برگردد به‌ خورشید ، و برود در ذات‌ خورشید . آنجا دیگر شعاع‌ نیست‌ . خورشید ، خورشید است‌ . و لهذا ذات‌ خورشید را غیر از خورشید ، موجودی‌ نمی‌تواند بشناسد .

ما هر چه‌ خورشید را تعریف‌ و تمجید و تحمید و تحسین‌ نمائیم‌ ، کجا حقیقتش‌ را توانسته‌ایم‌ بازگو کنیم‌ ؟ کجا خورشید را خواهیم‌ دید ؟ کجا گرمای‌ خورشید را ادراک‌ می‌کنیم‌ ؟ کجا از عظمت‌ خورشید و نفس‌ خورشید و کیفیّت‌ و کمّیّت‌ آن‌ اطّلاعی‌ پیدا می‌کنیم؟ ما میلیونها فرسنگ‌ از خورشید دوریم‌ که‌ فی‌الجمله‌ حرارتی‌ از آن‌ به‌ ما می‌رسد. وقتی‌ بخواهیم‌ خورشید را نگاه‌ کنیم‌ باید با شیشه سیاه‌ رنگی‌ آن‌ را مشاهده‌ کنیم‌ تا از پشت‌ حجاب‌ سیاه‌ و تاریک‌ فقط‌ بتوانیم‌ قرص‌ آن را ملاحظه‌ نمائیم‌ .

معرفت‌ ما به‌ خورشید همین‌ مقدار است‌ . چه‌ کسی‌ قدرت‌ آن را دارد که‌ خورشید را پیدا کند و عارف‌ و شناسای‌ او گردد ؟ آن‌ کس‌ که‌ از اینجا برخیزد و برود در درون‌ خورشید ذوب‌ شود و محو شود و از ذرّات‌ وجود و هستی‌ او گردی‌ هم‌ نماند ، او خورشید را شناخته‌ است‌ . افسوس‌ که‌ در آنجا «او» پیدا نمی‌شود و عبارت‌ و لفظ‌ «او» در ذات‌ خورشید راه‌ ندارد .

در بعضی از روایاتی که ذیل این بخش از آیات سوره مبارکه یوسف آمده است که أأنْتَ یُوسُف، آنجا وجود مبارک امام صادق طبق نقل صاحب تُحَف العقول این بیان نورانی را در شناخت خدا ذکر کرد که معرفت شاهد قبل از معرفت وصف اوست. یعنی ما شاهد را اوّل می‌شناسیم ، بعد صفات او را می‌شناسیم . ولی اگر موجودی غائب بود، اوّل وصفش را می‌شناسیم ، بعد ذاتش را می‌شناسیم . خلاصه آن حدیث این است که: شناخت ذات شاهد قبل از وصف اوست.

شناخت ذات غائب بعد از وصف اوست . بعد استشهاد می‌کند که برادران یوسف اوّل او را دیدند، بعد به یوسف بودن او پی بردند. أأنْتَ یُوسُف. نگفتند: یوسف توئی! گفتند: تو یوسفی؟ وجود مبارک امام صادق هم می‌فرماید به این که: خدا مشهود همه ماست. ما اوّل او را می‌شناسیم، بعد اوصاف او را می‌شناسیم .

انسان خدا را به وسیله خدا بشناسد. خدا راهنمای انسان است و اگر خدا کسی را راهنمائی نکند نمی‌تواند خدا را بشناسد . و خدا راهنمائی‌های فراوانی را اِعمال کرده است . منتها این سالک مُتطرّق است که باید از این راه‌ها استفاده بکند و به مقصد برسد. پس همگان، همه طوائف و همه ی انسان ها با هر درک و فهمی این جمله را می‌خوانند، منتها هر کس در حدّ خاصّ خود.

رهبر معظم انقلاب اسلامی طی بیاناتی،سکوت در قبال کشتار هزاران انسان مسلمان در میانمار را نمونه بارز ادعاهای دروغین غرب درباره اخلاق و حقوق بشر دانستند.

به گزارش طنین نیوز و به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر مقام معظم رهبری،همزمان با اولین روز از ماه مبارک رمضان، ماه نزول قرآن، محفل انس با قرآن، در حضور حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی برگزار شد. در این محفل نورانی که سرشار از عطر و طراوت معنوی قرآن بود، قاریان، حافظان و اساتید قرآن، آیاتی از قرآن کریم را قرائت کردند و گروههای جمع خوانی نیز در فضیلت رمضان کریم، به مدح و ثنای پروردگار پرداختند.

حضرت آیت الله خامنه ای در سخنانی در این محفل قرآنی، داعیه جمهوری اسلامی ایران را برپایی تمدنی متکی بر معنویت ناشی از قرآن و هدایت الهی دانستند و با اشاره به استثمار انسانها بوسیله تمدن غرب بعنوان تمدنی مبتنی بر مادیت و بدور از اخلاق و معنویت تأکید کردند: نمونه بارز ادعاهای دروغین غرب درباره اخلاق و حقوق بشر، سکوت این مدعیان در قبال کشتار هزاران انسان مسلمان در میانمار است.

ایشان افزودند: تمدن غرب در طول قرنهای گذشته نیز، هرجا که پا گذاشته است، جز فساد و استثمار انسانها نتیجه ای نداشته است.

رهبر انقلاب اسلامی خاطرنشان کردند: عزت، رفاه، پیشرفت مادی و معنوی، اخلاق نیک و غلبه بر دشمنان، فقط از طریق عمل به معارف قرآنی بدست خواهد آمد.

حضرت آیت الله خامنه ای با اشاره به بیداری ملتهای اسلامی افزودند: اگر ملتهای اسلامی بتوانند تمدن مبتنی بر وحی الهی و معنویت و اخلاق را پایه گذاری کنند، بشر سعادتمند خواهد شد.

ایشان همچنین ترکیب عقل و عاطفه را در انس با قرآن بسیار سودمند خواندند و تأکید کردند: هنگامی که عقاید عقلانی قرآن با محبت عجین شود، زمینه عمل به قرآن فراهم و در نتیجه توفیقات جامعه اسلامی روزافزون خواهد شد.

رهبر انقلاب اسلامی با اظهار خرسندی از گسترش نهضت انس با قرآن در کشور بویژه در میان جوانان، بر لزوم تدبر و تأمل در مفاهیم قرآنی و عمل به آن تأکید کردند.

 اقیانوس ایستاده عدالت ، یا مهدی ...

ای فرزند خلف زهرا و ای علی حاضر و امام زمان...

برخیز و ببین و بشنو صحبت از خلخال یک پیرزن یهودی نیست سخن از تجاوز به پنج هزار زن مسلمان است .

سخن از جنین هایی است که از رحم مادر بیرون کشیده می شوند.

سخن از انسانهایی است که زنده زند در آتش سوختند ،نه یک نفر و نه ده نفر که بیست هزار نفر...

ظهر الفساد فی البر و البحر بما کسبت ایدی الناس

برگرد ...

برگرد...

برگرد آقا جان اینها می گویند بودایی ها صلح طلب هستند

اینها می گویند باید "دالایی لاما " را الگوی صلح خویش قرار دهید ... همو که بوسه بر دست شیمون پرز زد و در برابر دیوار ندبه شاید چنین روزی را آرزو می کرد...

سخن از خلخال نیست حرف اشک های روان بر گونه هاست...